Klein, charmant en vol historische herinneringen aan zijn tijd als vestingstad: Willemstad maakt indruk.
Charmante vestingstad
Oorspronkelijk heet het plaatsje Ruigenhil, een onbeduidend boerendorp in het zuiden van Nederland. Maar vanwege zijn strategische ligging krijgt het in 1583 opeens een belangrijke functie. Prins Willem van Oranje ziet het namelijk als een goede plek om de scheepvaart te beheersen tussen Holland, Zeeland en Antwerpen. En dus laat hij van het dorp een vestingstad maken. Het wordt een indrukwekkende stervormige vesting met wallen, bastions en grachten. Maar helaas overlijdt Willem van Oranje voordat hij het eindresultaat kan aanschouwen. Na zijn dood laat zijn zoon Maurits de vesting omdopen tot Willemstad. Je ziet de historie nog helemaal terug in dit leuke vestingstadje.
De mooiste gebouwen van Willemstad
Aanrader is om een bezoekje te brengen aan het Mauritshuis, het voormalige jachtslot van de zoon van Willem van Oranje. Hierin huist nu een bezoekerscentrum waar je op een leuke manier wordt meegenomen door de geschiedenis van Willemstad. Andere parels in het stadje zijn het Oude Raadhuis, de Koepelkerk en het Arsenaal. En als je van geschiedenis houdt, valt er meer te beleven. Want ook Napoleon zag het unieke en strategische van Willemstad in en liet rondom de stad verschillende vestingwerken plaatsen, zoals Fort Sabina.
Het Mauritshuis werd in 1623 gebouwd als buitenplaats en jachtslot voor prins Maurits, de zoon van Willem van Oranje. Nu is het een bezoekerscentrum over Willemstad.
Historie Mauritshuis
Willem van Oranje was hier al een tijdje actief, want hij zag dit als goede plek om de scheepvaart te beheersen tussen Holland, Zeeland en Antwerpen. Dus hij maakte van het toenmalige Ruigenhil het mooie vestingstadje dat je nu ziet. Toen Willem van Oranje overleed, vernoemde Maurits de plek naar zijn vader en gaf Willemstad meteen stadsrechten. Hij liet het raadhuis en een koepelkerk bouwen en in 1623 voor zichzelf dus dit mooie optrekje. Zijn buitenplaats heette overigens oorspronkelijk het Prinsenhof, net als de verblijfplaats van zijn vader Willem in Delft. Het Mauritshuis is met zijn trapgevels, speklagen en vrolijke rode luiken typisch Hollandse renaissance.
Gebruik Mauritshuis
Prins Maurits heeft niet lang kunnen genieten van zijn buitenplaats, want hij overleed twee jaar nadat het klaar was. Pas veel later, tijdens de Eerste Wereldoorlog, kreeg het Rijkspostduivenstation een plekje in het gebouw. Tegenwoordig worden ze niet zo gewaardeerd, maar vroeger werden duiven gezien als ware helden die vooral tijdens oorlogen belangrijke berichten bezorgden. Het gebouw was toen ook in gebruik als als militair hospitaal. Door de jaren heen had het gebouw veel verschillende functies. De gouverneur van Willemstad woonde er een tijdje, later verbleven er marechaussees met hun gezinnen en het heeft ook nog dienst gedaan als stadhuis.
Bezoekerscentrum
De zolder van het Mauritshuis ziet eruit als de zolder van zo ongeveer elke willekeurige Nederlander: stampvol spullen uit tijden van weleer, met het verschil dat deze unieke exemplaren het interessante verleden van Willemstad uit de doeken doen. Je ziet een nagemaakte schoenmakerij, gereedschap en keukengerei, maar ook het ondergoed dat destijds gedragen werd. Na een bezoek aan de zolder is je beeld van Willemstad zonder meer compleet. Beneden draait het vooral om het militaire verleden van de stad. In 1793 vielen de Fransen Willemstad namelijk aan, maar toen maakten we al slim gebruik van het water en zetten de omliggende polder blank om ze tegen te houden. Uiteindelijk kwam de stad overigens toch in handen van Napoleon. Hij liet vervolgens een buskruitmagazijn en Fort Sabina en Fort de Hel bouwen die je ook nog steeds kunt bezichtigen.
