Manhattan aan de Maas is sinds 2022 weer een toren rijker. Met zijn 215 meter is de Zalmhaventoren zelfs het hoogste gebouw van Nederland en van de Benelux.
Overigens is het maar een Klein Duimpje vergeleken met buitenlandse exemplaren. Het hoogste gebouw ter wereld staat uiteraard in Dubai; de Burj Khalifa is wel 828 meter. Maar in Nederland is de Zalmhaven een topper, het een-na-hoogste gebouw is de Maastoren van (maar) zo’n 165 meter. Ja precies, ook in Rotterdam.
De Zalmhaventoren staat aan de voet van een andere bekende blikvanger, de Erasmusbrug. De toren telt 61 verdiepingen, bevat appartementen én bovenin een restaurant en cocktailbar met natuurlijk geweldig uitzicht. Volgens sommige bewoners zie je op heldere dagen zelfs Amsterdam liggen. De wit-beige toren zelf heeft niet zo’n bijzonder uiterlijk, het is een vrij neutrale staaf. Dam & Partners maakten het ontwerp. De uitvoering is in prefab-beton, waardoor de Zalmhaven dan weer wel de hoogste prefab-toren ter wereld is.
Op de dag dat het Depot geopend wordt, haakt Ikea hier meteen op in: “Wij hebben het schaalmodel”. En dat klopt, het geweldige gebouw is geïnspireerd op een Ikea-schaaltje. Het Depot van museum Boijmans Van Beuningen is bovendien het eerste ter wereld dat publiekelijk toegankelijk is. Volg de instaprondleiding om een depotruimte te bezoeken.
Gebouw Depot Boijmans Van Beuningen
Het ontwerp van het Depot is een breinbreker voor architectenbureau MVRDV. Het depot moet plek bieden aan zo’n 151.000 kunstwerken, maar geen kolos worden in het mooie Museumpark. Of zoals architect Winy Maas het toelicht tijdens een van de vergaderingen met zijn team: “Het moet een slank gebouw worden met een zo klein mogelijke footprint. Al pratend valt zijn oog op een schaaltje… “Een beetje zoals deze kom“. En dit even eenvoudige als briljante idee is precies raak! Niet alleen vanwege de mooie ronde vorm, maar ook het spiegelende. “Dat moet het gevoel van oneindigheid geven, zoals parken bedoeld zijn”, aldus Maas. Het charmante, ronde gebouw past helemaal in de omgeving. Leuk is dat op het mooie dakterras echte bomen staan. Eén van de bijnamen van het gebouw is dan ook De Bloempot, maar Rotterdammers spreken toch vooral over De Pot. Door de weerspiegeling ziet het gebouw er elk moment van de dag net iets anders uit. Het won al talloze prijzen en heeft zelfs de voorpagina van The New York Times gehaald.
Binnen in het hypermoderne gebouw vormen de Escheriaanse trappen een kunstwerk op zich. En omdat alles open en transparant is, kijk je over alle verdiepingen heen naar schilderijen, vazen, beelden en andere gave kunst. Je kunt zelfs over glazen vitrines lopen en de kunst van bovenaf bewonderen (voor mensen met hoogtevrees: ze zijn te vermijden;)).
Bij de entree kun je je aanmelden voor een rondleiding met gids in een depotruimte. Een rondleiding duurt zo’n 30 minuten. Deze instaprondleidingen zijn niet vooraf te reserveren.
In het spectaculaire Forum vind je niet alleen de openbare bibliotheek van Groningen, maar ook exposities, een bioscoop, een café en een restaurant op de bovenste verdieping.Vanaf het dak van het Forum heb je geweldig uitzicht over de stad.
Architectuur Forum
Voor het ontwerp van het Forum werd een ontwerpwedstrijd uitgeschreven, waaraan 7 binnenlandse en buitenlandse architectenbureaus meededen. Zowel de vakjury als Groningers kozen voor het Amsterdamse NL Architects. Het bureau beschrijft het Forum als een natuurstenen piramide met oneindige silhouetten. In 2019 werd het gebouw geopend. En het stond al snel bekend als ‘de meteoriet’; alsof het gebouw zich uit de ruimte zo schuin de grond in heeft geboord. Vlakbij de iconische, eeuwenoude Martinitoren. Het moderne Forumgebouw vormt een groot contrast met de historische binnenstad, maar dit pakt gelukkig goed uit.
Van binnen is het een walhalla voor fotografen door het lijnenspel van roltrappen in het open gebouw. Vanaf de roltrappen heb je goed zicht op alle verdiepingen met onder andere de boekencollectie van de bibliotheek, de filmzalen en exposities.
Expo over Groningen
Op het Expoplein vind je de Installatie Stad waar je wordt meegenomen in het verhaal van Groningen. Met projecties en een maquette van de binnenstad kom je alles te weten over de geschiedenis, bijvoorbeeld over het Gronings Ontzet en de bevrijding van Groningen.
Het idee achter het ontwerp van deze bijzondere bibliotheek – en school – is een megatent in een duinpan.
Het gebouw van hout en glas heeft een grote luifel en de zijgevels lopen taps toe. De kleuren van het gebouw passen bij de omringende dennenbomen. En ook in het gebouw zijn de kleuren niet willekeurig gekozen. Zo koos Kristinsson Architecten voor de kleur van de vloeren aan de hand van een luchtfoto van Vlieland voor het groen van de bossen, de verschillende kleuren van het strand en de duinen. Het complex werd in 2016 geopend.
Het Timmerhuis is een geweldige combinatie van oud en nieuw. Het mooie wederopbouwpand werd namelijk in 2015 uitgebreid met “een wolk van staal en glas”.
Stadstimmerhuis
In de jaren 50 heet het gebouw nog Stadstimmerhuis. Een verwijzing naar het oude beroep van stadstimmerman; iemand die niet alleen timmerman maar ook architect was en plannen maakte voor stadsuitbreiding. En dat was ook precies wat hier gebeurde, want op deze plek werd vanaf 1953 de wederopbouw van Rotterdam geleid. Gemeentearchitect Koop ontwierp het strakke en ritmische gebouw met puntdak en schoorstenen. Het gebouw lijkt daardoor traditionalistisch maar het is moderner dan je denkt, want het heeft een betonskelet. Daaroverheen zit een laag baksteen met natuurstenen details. In de jaren 70 volgde een iets minder mooie aanbouw. Die werd gelukkig gesloopt en op die plek kwam in 2015 de nieuwbouw van OMA, het bureau van Rem Koolhaas. Op dat moment werd het gebouw omgedoopt tot Timmerhuis.
Nieuwbouw
Een wolk van staal en glas, zo noemt de architect Reinier van de Graaf het zelf graag. En het is ook echt heel gaaf gedaan; je ziet een stapel glazen kubussen die gedragen worden door twee stalen poten, waardoor ze wel lijken te zweven. En, net als een wolk, ogen ze op een mooie dag wit, en op een grauwe dag grijs. Het hypermoderne gebouw past gek genoeg prima bij zijn historische buurpanden, zoals het voormalige postkantoor en het stadhuis. En binnen zijn oud en nieuw ook mooi verweven; de staalconstructie gaat goed samen met de bakstenen muren van het wederopbouwpand. OMA deed ook inrichting en bespaarde daarbij bepaald niet op de kosten…vooral het meubilair is luxe! In het gemeentekantoor zie je leuke details. Bij elk ontmoetingspunt ligt een tapijt, bijvoorbeeld met een plattegrond van Rotterdam. Samen met de bijzondere vloeren en gordijnen vormen zij de voornaamste aankleding, want Rem Koolhaas is niet zo van decoratie. Planten zijn bijvoorbeeld ook niet te vinden in het gebouw.
Eerlijk is eerlijk, als je buiten staat, verwacht je niet in zo’n stijlvolle ruimte terecht te komen. Je wordt compleet overdonderd door de mooie leeszaal van de bibliotheek.
De leeszaal in de centrale ruimte van de bibliotheek beslaat acht terrassen. Leuk zijn de nissen hierlangs waar je een deel van de collectie vindt. Aan het gebouw valt verder de immense gevel op waar 24.000 (!) aluminiumbollen zijn aangebracht. Ze verwijzen naar het schild van Sint-Joris dat ook in het gemeentewapen zit. Overigens huist achter de gevel niet alleen de bibliotheek, maar bijvoorbeeld ook het archief en de kunsthal KAdE.
In 2014 opende in Rotterdam de eerste markthal van Nederland, zoals je die misschien kent van Parijs, Londen of Barcelona. Uniek is – zelfs een wereldprimeur – dat er ook appartementen zijn ingebouwd in de Rotterdamse markthal.
Architectuur van de Markthal
De Rotterdamse foodhall, ontworpen door MVRDV, is een architectonisch kunstwerk. Het hoefijzervormige gebouw van grijs natuursteen herbergt appartementen tussen de boog, en de glazen gevels aan beide uiteinden maken het extra bijzonder. De glaspanelen hangen in een kabelnetgevel van 34 meter hoog en 42 meter; de grootste van Europa.
‘Sixtijnse kapel van Rotterdam’
De Markthal herbergt tal van restaurantjes en kraampjes met groente en fruit maar ook met delicatessen, donuts en patat. Maar kijk vooral ook naar boven! Op het plafond zie je namelijk 11.000 m² (twee voetbalvelden) aan kleurrijke, uitvergrote afbeeldingen van vruchten, bloemen en dieren. De kunstenaars Arno Coenen en Iris Roskam gaven het werk de titel Hoorn des Overvloeds, als verwijzing naar Cornucopia (een hoorn uit de Griekse mythologie die overvloed en verzadiging symboliseert). Het is een van de grootste kunstwerken van Nederland en zelfs van de wereld. Dankzij het megakunstwerk wordt de Markthal ook wel de ‘Sixtijnse Kapel van Rotterdam’ genoemd.
Pal achter de Erasmusbrug prijkt De Rotterdam van de beroemde Rem Koolhaas. Het staat ook wel bekend als het grootste gebouw van Nederland. Dat is overigens niet helemaal waar, het is wel het grootste multifunctionele gebouw.
Gebouw De Rotterdam
De skyline aan de Maas is sinds 2013 weer een gebouw rijker en wat voor een! De (gigantische) Rotterdam is van het beroemde architectenbureau OMA van Rem Koolhaas. Een verticale stad, noemt Koolhaas het wel. In deze ‘stad in het klein’ vind je namelijk niet alleen appartementen en kantoren, maar ook winkels, restaurants, een hotel, een fitnessruimte en een parkeergarage. Dit alles verspreid over 160.000 m2. Hiermee is het bíjna het grootste gebouw van Nederland. De bloemenveiling in Aalsmeer en Schiphol staan nog iets hoger op de lijst grootste gebouwen van de wereld.
De Rotterdam heeft drie torens die rusten op een sokkel ter grootte van een compleet voetbalveld. De torens, die halverwege verspringen, gaan 151 meter de lucht in. Daarmee staat het op plek 5 van hoogste gebouwen in de Maasstad. En het pand heeft nog een record op zijn naam staan… op bovenste verdieping vind je namelijk het duurste en grootste penthouse (750 m2) van de stad. De eerste bewoners telden er maar liefst € 3,44 miljoen voor neer.
Buiten zie je door de glazen pui de boeken al opdoemen, en eenmaal binnen zie je hoe gaaf het is gedaan: de terrassen met boekenkasten vormen letterlijk een berg van boeken.
De weg omhoog leidt langs een koffiecorner, leuke zitjes en nissen en veel groen. Het gebouw is echt een advertentie voor lezen. Het beroemde architectenbureau MVRDV van Winy Maas, ontwierp het bibliotheekgebouw uit 2012. Naast het vele glas valt de mooie houten dakconstructie op. De glazen stolp met het puntdak stelt een boerderij voor als verwijzing naar het boerenverleden van Spijkenisse.
De een ziet in het gebouw een meeuw die is neergestreken op de oever van het IJ, de ander een oog. Het futuristische filmmuseum EYE is hoe dan ook uniek, zoiets vind je nergens anders in Nederland.
Het EYE is hét herkenningspunt van Amsterdam-Noord. Als je het pontje neemt aan de achterkant van Amsterdam Centraal word je oog al getrokken naar het futuristische gebouw met zijn eigenzinnige vorm en grote uitkragingen. Om het staalskelet heen zijn 12.500 m² aluminium spierwitte stukjes aangebracht, zodat het licht op talloze wijzen reflecteert. Zo ontstaat een spel van licht en donker; een eerbetoon aan de film zelf. Het gebouw uit 2012 werd ontworpen door de Oostenrijkse architecten Roman Delugan en Elke Delugan-Meissl.
Dit oer-Hollandse gebouw is door nieuwszender CNN bestempeld als het meest bizarre hotel ter wereld. De blikvanger bestaat uit bijna 70 opeengestapelde traditionele Zaanse huisjes.
Vanaf de gevel stralen de kenmerkende, vrolijke huisjes je in verschillende soorten en maten tegemoet. Ze hebben allemaal een groen tintje gekregen. Met één uitzondering: het huis in de rechterbovenhoek is knalblauw, een knipoog naar een schilderij van Claude Monet. Het blauwe huis, dat overigens nog steeds bestaat, schilderde de beroemde Franse kunstenaar tijdens zijn bezoek aan de Zaanstreek in 1871. In het hotel zie je vooral Hollandse thema’s terug. En een heuse Peter de Grote Kamer, omdat deze tsaar in 1697 een bezoek bracht aan de plaats. Het Zaanse huisjeshotel is sinds 2010 de blikvanger van het stadshart in Zaandam.
Bij een wedstrijd om de fijnste werkplekken, de leukste zitjes en lekkerste loungebanken, zou De Nieuwe Bibliotheek in Almere hoge ogen gooien! Het hypermoderne gebouw nodigt uit om er een lekker loungedagje door te brengen.
Gebouw De Nieuwe Bibliotheek
Langs het leuke nieuwscafé wandel je via de terrassen zo omhoog het gebouw in. Vanaf elke verdieping heb je goed zicht op het mooie atrium, de binnentuin en – dankzij de grote glazen wanden – de omgeving van het pand. Je loopt langs mooi vormgegeven afdelingen, zoals de sectie ‘Hoogspanning’ en ‘De Jeugd van Tegenwoordig’. Onderweg zie je kunstwerken, boekenkasten in alle vormen en maten en natuurlijk de talloze zitjes. Er zijn zelfs een auditorium, filmzaal en studiecentrum te vinden.
Het gebouw is ontworpen door architectenbureau MVSA. Ook wel bekend van het voormalige ING-hoofdkantoor aan de Zuidas, het nieuwe Centraal Station in Rotterdam en het gave project Wonderwoods (2 torens vol planten die in Utrecht zullen verrijzen). In Almere kozen de architecten voor een wigvormig gebouw met een basaltkleurige gevel en veel glas. Overigens zit niet alleen de bibliotheek in het pand van 20.000 m2, maar hebben ook appartementen, kantoren en winkels er een plek gekregen. Na de opening van het gebouw in 2010 won het meteen de Architectuurprijs Almere.
Met maar liefst 28.000 vierkante meter is de OBA de grootste bibliotheek van Nederland… Een waar boekenwalhalla.
Loop vooral langs de mooie muurgedichten en het leescafé met de grootste voorraad tijdschrift ooit. En vergeet het terras op de zevende verdieping niet, waar je uitkijkt over Amsterdam en je van alles leest over de gebouwen die je ziet. Het moderne gebouw uit 2007 is ontworpen door architect Jo Coenen, voormalig Rijksbouwmeester. De kenmerken zijn licht en open. En natuurlijk groot. Het heeft 300 werkplekken, 1.000 zitjes, meerdere vergaderzalen en zelfs een bibliotheektheater. Je hoeft je hier bepaald niet te vervelen.
Mooi of niet, origineel is het zeker: een geveldecoratie in de vorm van een gouden baljurk. Geïnspireerd door Gaudí en Hundertwasser wilde de architect iets anders dan anders. Dat is gelukt met De Baljurk. Er zit nu een kookwinkel in het unieke gebouw.
Geschiedenis
In de Kettingstraat zie je veel verschillende architectuur, van eenvoudige winkelpanden tot uitbundige gebouwen in jugendstil. Het zit vol leuke restaurants en is erg gezellig, maar dat is zeker niet altijd zo geweest. Vroeger was dit deel van het centrum -op steenworp afstand van het Binnenhof- werkelijk een gribusbuurt. De verloedering begon zo rond de jaren 50 toen winkeliers niet meer boven hun winkels woonden. De panden aan ’t Achterom (achter de Kettingstraat) hadden dichtgetimmerde ramen en rolluiken. De steeg deed vooral dienst als openbaar toilet en de winkels in de Kettingstraat verdwenen; daar kwam drugshandel voor in de plaats. Oftewel, de verloedering was compleet. Martin Bril schreef een treffend stukje over ’t Achterom. Jarenlang deed niemand wat aan de verloedering. Tot de Geste Groep begin 2000 een paar panden opkocht en het gebied begon op te knappen. De architect van het project was Eric Vreedenburgh van Archipelontwerpers. Negen winkelpanden werden gerestaureerd of herbouwd.
Gebouw Baljurk
Op de hoek kwam een compleet nieuw pand, met een glazen gevel omhuld door een voile van geweven staal: De Baljurk. Overigens zijn er ook mensen die er meer een korset in zien, maar het idee van de architect komt in ieder geval over. Hij was namelijk geïnspireerd door Gaudí en Hundertwasser en wilde iets vrouwelijks en iets anders dan anders. De vorm verwijst naar de golvende lijn van ’t Achterom (dat vroeger een meanderend beekje was) en de jugendstil gebouwen. Er was alleen één heikel punt, namelijk: de poot. Want de Welstandscommissie vond de poot rechts onderaan de Baljurk agressief en het zou een belemmering zijn voor voetgangers. De reactie van de Geste Groep was duidelijk: “Zonder poot is het net een vaatdoek. De Baljurk is als ballerina bedoeld, zonder poot blijft er niets van over.” En dus werd er een creatieve oplossing bedacht. In het nieuwe ontwerp stond het pand iets naar achter, zodat de poot op eigen grond kwam te staan. Zo vormde het geen obstakel meer.
Het Huisje van Sluijmer is een hypermodern gebouw van staal en glas, midden in het historische centrum van Utrecht.
Het huisje
Het huis staat op een stukje grond van maar drie bij vijf meter en is toch 117 vierkante meter groot. De kamers zijn verspreid over zeven verdiepingen en om te voorkomen dat je je een breuk loopt, zijn er twee keukens, twee badkamers en op drie verdiepingen toiletten. Helemaal bovenin zit de slaapkamer waar je door het glazen plafond de sterren kunt zien. Omdat het huis zo klein is, heeft de architect ook de meubels in het ontwerp meegenomen. Precies passend: een eettafel met stoelen in de keuken, een bed in de slaapkamer, een bureau in de werkkamer. Meer plek is er niet, dus alles ligt vast. Onder het huis zit werfkelder (van maar liefst 55 m2) waarin de woonkamer is gemaakt, daar kijk je door de glazen pui uit op de Drift.
Geliefd of niet?
Het heeft wel een tijd geduurd voordat het huis er stond. Toen in 1940 op deze hoek een huis werd afgebroken, mocht er tientallen jaren niet gebouwd worden omdat de gemeente plannen had. Toen die uiteindelijk niet doorgingen, kwam het architectenbureau Sluijmer en Van Leeuwen met een plan: het wilde op het kleine stukje grond een modern huis bouwen. Omwonenden waren niet meteen enthousiast: een een huis van staal en glas in deze mooie straat met historische huizen? En zo ontstond een jarenlange juridische strijd. Lang verhaal kort, in 2002 gaf de Raad van State toestemming om het moderne pand neer te zetten. Overigens kreeg het huis later wel waardering: in 2003 ontving architectenbureau de AD/UN Publieksprijs.
De TU-bibliotheek is vooral leuk om te bezoeken op zonnige dagen, want dan kun je er met een kleedje bovenop liggen! Het grasveld voor de bibliotheek loopt namelijk langzaam over in het dak van het gebouw.
Gebouw bibliotheek TU
In het midden zie je een enorme kegel. Die staat symbool voor techniek, en pint als een soort punaise landschap en bibliotheek aan elkaar vast. Maar neem ook binnen een kijkje, daar zie je een gigantische boekenkast die loopt van de begane grond tot aan het plafond. Het bibliotheekgebouw werd ontworpen door de inmiddels beroemde Francine Houben van Mecanoo Architecten. Het staat pal achter een iconisch pand, de zogeheten ‘Kikker’. Dat is een brutalistisch gebouw wat vooral betekent dat je veel beton ziet. En juist daarom werd de bibliotheek groen. “De kikker had gras nodig”, aldus Houben die het gebouw in 1998 voltooide.
Dit Russische paleisje hebben we te danken aan de beroemde architect Piet Blom. Zijn Russische sprookje staat midden in een Amersfoortse woonwijk.
Ontwerp Russisch paleisje
Piet Blom ken je misschien van de kubuswoningen in Rotterdam. Blom ontwerpt de unieke woning in Amersfoort voor een Russische pianiste. Hij kent haar man goed en gaat samen met het stel naar een café. Zodra zij er piano begint te spelen, raakt de architect zo enthousiast dat hij spontaan op een servetje het ontwerp van hun toekomstige woning schetst: een houten gebouw met een druk gevelpatroon (vergelijkbaar met beschilderde Chinese kamerschermen) en groene, blauwe kozijnen. Bovenop komen karakteristieke Russische uientorens. Maar niet te poenig allemaal, want het huis moet de armoede uitstralen van de geboorteplaats van de pianiste, Irkoetsk in Siberië. Daarom krijgt het (overigens dure) hout een laag van gewone groene beits. In 1994 is de woning klaar. De splitlevel woning herbergt een complete concertzaal en in het aparte poortgebouw zit een lesruimte en een duiventil.
Het Russische buitenbeentje staat in Zielhorst, een wijk die in de jaren 80 een mix van hedendaagse Nederlandse architectuur moet worden. Dat houdt in dat mensen vrij zijn om er een woning te laten bouwen, als het maar geen ‘standaardhuis’ is. Dat kun je aan Piet Blom wel overlaten…
De opvallende, kleurrijke kubuswoningen uit 1984 worden nog steeds bewoond. En er is een leuke museumwoning die je kunt bezoeken, de Kijk-Kubus.
Architectuur kubuswoningen
De gemeente wil dat de woningen een speelse bouwstijl krijgen, omdat de stad op dat moment al zoveel zakelijke architectuur heeft. En daarom gaat de opdracht naar Piet Blom die eerder de kubuswoningen in Helmond neerzette. Zijn ideaal is om een soort dorp in de stad te maken. Hij ziet elke kubus als een boom en alle kubussen samen als bos, waardoor dit stukje unieke Rotterdam wel het Blaakse Bos wordt genoemd. Ook de Blaaktoren is van zijn hand en ook hier kiest Blom voor een bijzondere vorm; het gebouw staat nu bekend als Het Potlood.
Maar hoe zit de kubuswoning nu precies in elkaar? Om te beginnen: het is letterlijk een kubus, maar dan 45 graden gedraaid. De woning zelf is van hout, maar rust met één punt op een betonnen paal; daar vind je de ingang. Eenmaal binnen valt op dat kubus eigenlijk best groot is, zo’n 100m2. Wel zijn er maar een paar verticale wanden, de rest loopt schuin dus als je hier woont moet je wel creatief zijn en niet te precies… De ramen worden bijvoorbeeld gereinigd door te wachten op een stortbui (of door een tuinslang naar buiten te gooien zoals sommige bewoners doen) en het schilderwerk doe je ook niet even zelf.
Tja, maar weinig mensen vinden het mooi en tóch heeft het iets: de Rotterdamse bibliotheek uit 1983. Het pand heeft talloze bijnamen, van Gasfabriek, IJstaart tot Stofzuiger.
Gebouw bibliotheek Rotterdam
Vanwege de stalen buizen langs de gevel wordt vaak het gebouw vaak vergeleken met het Centre Pompidou in Parijs. Het beroemde architectenbureau Van den Broek en Bakema ontwierp het moderne pand. Het zit vol leuke details, zoals de entree met de vele lampen en het levensgrote schaakspel. Op de vijfde verdieping is de Rotterdamse skyline afgebeeld op het raam, met daaronder de tekst: ‘Als dit Narvik was, zou ik beter kijken’. Met deze verwijzing naar het gedicht ‘Bij Loosdrecht’ van K. Schippers roept het op om naar het bekende te kijken alsof het iets nieuws is.
Alsof ‘ie net is geland… Het futuristische Evoluon is het bekendste gebouw van Eindhoven. Philips schonk het aan de stad ter ere van het 75-jarig bestaan van het bedrijf.
Gebouw Evoluon
Nadat Philips op de wereldtentoonstelling in Brussel indruk maakt met zijn paviljoen, wil Frits Philips een permanente expositieruimte. Tijdens een etentje met zijn rechterhand Louis Kalff komt deze ambitie weer ter sprake en het verhaal gaat dat Kalff vervolgens drie markante gebouwen tekent, waaronder de futuristisch ogende vliegende schotel. Eerder bedacht de grafisch vormgever bijvoorbeeld al het beroemde logo van Philips, maar ook het eerste botenhuis van Nederland (omdat hij zelf roeide). Bij het Evoluon wordt architect Leo de Bever betrokken en in 1966 staat de enorme betonnen koepel op zijn v-vormige poten.
Futurelab Evoluon
Het Evoluon is echt bedoeld als uithangbord van technische vooruitgang, en natuurlijk vooral die van Philips. Tot 1989 zit er een technologiemuseum in. Dit is een buitengewoon succes, vooral omdat bezoekers zelf aan de knoppen mogen zitten. Spelenderwijs krijgen ze uitleg over de telefoon, satellieten, televisie en tal van andere moderne producten. Maar later komen er meer van dit soort musea en lopen de bezoekersaantallen terug. Nu is het Evoluon in gebruik als congrescentrum. En sinds 2022 kun je ook weer naar exposities toe.
Het Evoluon is in gebruik als congrescentrum, maar het bijzondere gebouw is ook open voor publiek. Er worden tentoonstellingen en evenementen georganiseerd.
