De 19e-eeuwse Westerkerk in Utrecht is omgetoverd tot gaaf hotel met café, restaurant en bar.
De monumentale Westerkerk stamt uit 1891. Rond de Utrechtse Domtoren stonden in die tijd meerdere kerken. Letterlijk in alle windrichtingen. De Westerkerk was er één van. En nu heeft de kerk een metamorfose ondergaan en schittert als hotel. De kerkbanken en kansel zijn weggehaald, maar het orgel heeft zijn prominente plek behouden. Het is niet voor niets rijksmonument. Het instrument uit 1813 van Georg Heinrich Quellhorst wordt gezien als meesterwerk. Je kunt het bewonderen in het restaurant.
Vroeger zat Veilinghuis Mak in dit gebouw. Het pand was er helemaal op gericht om producten mooi uit te stallen en boekhandel Vos & Van der Leer past dan ook perfect in het gebouw.
Mooie details zijn de authentieke vloer, de gietijzeren pilaren en de oude lambriseringen. En dan is de boekwinkel ook nog leuk ingericht, bijvoorbeeld de vrolijke kinderhoek met het moderne glas-in-loodraam. Het gebouw uit 1901 werd ontworpen door de Dordtse architect H.A. Reus die nogal wat bouwstijlen door elkaar gooide. Maar wat vooral opvalt, zijn de verwijzingen naar het vroegere veilinghuis. Zoals de veilinghamer op de gevel of het uitnodigende ‘elck soecke sijn gadingh’. Meer weten over dit historische pand? Lees meer over het voormalige Veilinghuis Mak.
Het Jachthuis Sint Hubertus op de Veluwe is een plaatje. Berlage ontwierp niet alleen het gebouw, maar ook het interieur tot aan het bestek toe. Een perfect Gesamtkunstwerk (totaalkunstwerk). Je kunt een leuke rondleiding met gids volgen door het gebouw.
Botsende karakters
Berlage had een uitgesproken idee van hoe het gebouw eruit moest komen te zien en startte in 1915 vol overgave aan zijn project. De architect streefde boven alles eenheid na, in kleur, vorm en materiaal. Alleen had de steenrijke opdrachtgever, Helene Kröller-Müller, ook zo haar wensen. Dit bleek niet goed samen te gaan en leidde tot een onstuimige verstandhouding die eindigde toen mevrouw verzocht om een serre aan de zitkamer, zodat ze mooi uitzicht had op de omgeving. Dat was voor Berlage de druppel; de hele symmetrie van het gebouw werd zo doorbroken. De serre is er gekomen, maar Berlage stapte op (Henry Van de Velde maakte zijn werk af). Dit was rond 1919. Ondanks deze strubbelingen is het gebouw inderdaad een prachtig geheel geworden. Alles is tot in detail op elkaar afgestemd, meubels, tegels, lampen… Deels dwong Berlage dit ook gewoon af. De vloer onder het tafelkleed in de eetkamer bijvoorbeeld is niet afgewerkt waardoor het kleed op exact die plek moet blijven liggen. Ook schilderijen kun je zomaar niet verhangen.
Hubertuslegende
Het buitenverblijf voor de familie Kröller-Müller was in 1920 klaar. De stijl doet denken aan Engelse landhuizen, maar je ziet ook duidelijk kenmerken van Berlage terug. Zoals de (geglazuurde) baksteen en de toren die je veel ziet bij zijn gebouwen. De toren stelt overigens in combinatie met de twee langgerekte vleugels de vorm van een gewei met kruis voor. Want het was de wens van Helene om de Hubertuslegende in het ontwerp te verwerken. Berlage heeft deze legende, over de bekering van Hubertus die in zijn jeugd een fanatiek jager was, mooi tot uitdrukking gebracht. Zoals in de glas-in-loodramen boven de toch al bijzondere entree van het jachthuis.
In het Jachthuis kun je een rondleiding volgen door de vijf belangrijkste vertrekken: de hal, eetkamer, bibliotheek, theekamer en de kamer van Helene. Je hoort alles over de geschiedenis, de architectuur en de kunst in het Jachthuis.
De natuurstenen voorgevel oogt als een statig paleis, terwijl de achterzijde in chaletstijl je in vakantiesferen brengt. Huis van Meerten kent vele gezichten. Via de audiotour hoor je van alles over het huis en zijn eigenaar, Lambert van Meerten.
Gebouw Huis van Meerten
Lambert van Meerten liet het woonhuis in 1893 bouwen door zijn vrienden Jan Schouten en Adolf le Compte. De natuurstenen gevel is uitgevoerd in een abstracte variant op de neorenaissancestijl. Lambert ging er samen met zijn zus Dina wonen. De rijke Van Meerten had een vermogen omdat hij samen met z’n broer de distilleerderij had overgenomen van zijn opa. Lambert had zelf overigens niet zoveel met ondernemen, wel met kunst. Hij was een verwoed verzamelaar van Delfts aardewerk, meubelen en bouwfragmenten. En dat zie je goed terug. Zo zie je in de hal een koordeur van een kerk en talloze andere bouwfragmenten uit andere gebouwen. Na zijn dood moest de woning een museum worden. Dat ging nog bijna mis, omdat het familiebedrijf vlak voor zijn overlijden failliet ging. Maar zijn vrienden – die ook hielpen bij het ontwerp van het huis – zorgden ervoor dat het museum in 1909 er alsnog kwam. Lees meer over een bezoek aan museumhuis Van Meerten.
Via de audiotour kom je van alles te weten over het huis en Lambert en zijn zus Dina. Je komt bijvoorbeeld in zijn werkkamer en haar salon. Je hoort alles over het faillissement, en komt meer te weten over de bijzondere bouwfragmenten in het gebouw.
